O południu

Nawet jeśli świat się skończy i ja umrę powrócimy w dniu podstawowej wymiany…
W środku paręnaście błędów, o których opowiedzą nauczyciele tworzeni pod wpływem Spisku Pisarzy
za które odpowiada wiatr i taniec?
Bo tańczyć może każdy, jak i nadużywać uprzejmości owocu ducha.
Nad ustami przepaść – nie dyskutuj z językiem ziemi, bo ten bierze za żonę polityczną poprawność, boi się jej surowej ręki.
Stawiać w ustach pełne morze chcą świadkowie prozy, poezji i dramatu. Ujednolicony system dałby jakąś komunę. Ale mając suche powieki, nie zatrzyma cię podszewka świata, ani rachunek z kosmosu, który zostawił nam ciąg przodków i potomków. Dobrze jest czasem stanąć między konarami i przeżyć tysiąc lat w jakimś wehikule, to nie trafisz na mój ślad.
Gwiazdy się kolegują z recydywistami, którzy z powodu więzi – zardzewiał.
Choćbyś chciał – kropla i tak spadnie na naturalność po-wiek. Nigdzie nie powiedziane jest, że on jest. Nigdy wszystko, zawsze nic o południu?
Bo gdyby tak powstał nowy rodzaj – nasz gatunek mógłby nie przetrwać.