* * *

weźmiemy do ręki
czuwanie spokojnej godziny
nadaremnej chwili pąs

czerń i biel wygłodniały
a mówienie – mówieniem
milczenie – milczeniem
szept – ostoją narodu, dla

woskowej cyganerii detonuję
wazę snu, z którego wyszła
moja miłość do tańca

z cieniami, w świetle tych
oczu, bliskości serca
czułości dłoni, zamieram
w postanowieniu

że tobie ujarzmię swój żywioł
o połączeniu wzajemnych ciał
dziesięć pytań –

odpowiedź: twój na zawsze