* * *

biegam po domu
po ulicy na której nikt na mnie nie czeka
a uczynili i ocenili nas w światłach i sygnalizatorach ulicznych
po żółtym następuje zieleń
potem gdzieś czerwień
a chciano nam odebrać paletę
to na co czekasz odroczy

ten wiersz

tak że pasja z jaką malowałeś jako dziecko zebrę
nie ukazała przyczyny którą jesteś i dzięki której istnieję

wolę odczekać zawahać się zastanowić
niż uciec życiu
a powierzyć wszystkie swoje plany jakiemuś demiurgowi

w kształcie
które znamy i których nie znamy
a poznanie będzie się wlec jeszcze długi czas o pozornym
wymiarze

gdyż gdybanie a koncept
to zepsuty owoc i pąk genezy